Z powrotem w Norwegii.. W domu!

Witajcie Kochani!

 

Zacznę trochę banalnie.. naszym polskim porzekadłem.. "Święta.. święta i po świętach". Ale coś w tym jest, co roku tak sobie po prostu myślę. Zawsze dłuuuugo czekam na te święta, zwłaszcza, że Wielkanoc od paru lat mam zwyczaj spędzać u mamy w Niemczech, czekam więc na spotkanie z mamą z utęsknieniem i to czekanie tak strasznie się wydłuża a sam okres świąteczny - okres pobytu u mamy natychmiast przemija, z tygodnia robi się dosłownie dzień i już. Tyle czekania. I po świątach.. Z racji naszego wyjazdu do Norwegii, tegoroczne święta były podzielone i zahaczyły jeszcze o Polskę. W Niemczech poza mamą, mamy jeszcze rodzinę, ale w Polsce mamy resztę tej najbliższej rodziny, rodzeństwo i rodziców, mojego tatę i teściów, no i babcie. Tydzień spędzony w Polsce był tygodniem odwiedzin, od domu do domu i też minął błyskawicznie. Kolejny tydzień w Niemczech jeszcze szybciej. Ale chciałam Wam tutaj napisać, że łapałam się na opowiadaniu czy to rodzinie czy znajomym o "realiach norweskich" używając zwrotu "a u nas.. ". Co więcej, kolejne porzekadło: "Wszędzie dobrze ale w domu najlepiej", też jakoś zaczęło pasować, zatęskniłam nie tylko za kątami własnego domu, wiadomo, że we własnym domu najlepiej się odpoczywa, najswobodniej się czuje, ten spokój, ta rutyna, na którą tak nieraz narzekamy, daje nam to poczucie bezpieczeństwa, od którego większość z nas jest po prostu uzależniona i nie potrafi bez tego dłużej żyć. Ja, uświadomiłam sobie pare rzeczy i chcę się z Wami tym podzielić właśnie tutaj na blogu.. Po pierwsze oprócz tęsknoty za własnymi czterema ścianami, dopadła mnie tęsknota za moim norweskim życiem, za jego rytmem, za całym otoczeniem, na które składają się takie szczegóły jak widok z okna, dźwięk nadjeżczającego metra, kolor tramwajów, dobiegające odgłosy języka norweskiego.. Uświadomiłam sobie, że człowiek potrafi tak szybko się przystosować, tak szybko odnaleźć się w nowej sytuacji, ale musi być spełniony ten jeden warunek - musi od razu polubić nowe miejsce. Tak też było w moim przypadku. Kolejna sprawa, którą sobie uświadomiłam jest to co już wielokrotnie słyszałam, ale teraz przekonałam się ile w tym dla mnie samej prawdy, a mianowicie, że to nie miejsce jest ważne ale ludzie. Dlatego tak samo dobrze czuję się w Polsce, Niemczech, jak i w Norwegii, właśnie dlatego, że otaczają mnie tam bliscy ludzie. Ostatnia rzecz.. wydawałoby się tak strasznie utarte i banalne stwierdzenie, że dom jest tam, gdzie jest rodzina. No właśnie tak jest.. I już naprawdę ostatnia rzecz (może macie już dosyć moich rozmyślań?;)) ale muszę jeszcze dopisać kolejne rozwinięcie tej frazy: Dom jest tam, gdzie.. praca. Pod tym dzisiaj też się podpisuję. Mam nadzieję, że nie usnęliście czytając dzisiejszego posta, może część z Was uśmiechnęła się pod nosem, ja jednak potrzebowałam się rozpisać, życie dzisiaj pędzi, żyjemy tak szybko, wiemy o wielu rzeczach, wielu rzeczy doświadczamy ale nie mamy zbyt wiele czasu, żeby o tym pomyśleć.

 

Pozdrawiam wszystkich cieplutko i zapowiadam Wam powrót na bloga, nadrabianie zaległości i z propozycjami tematów na posty i odpisywaniem na maile. A tymczasem znikam bo późno się trochę zrobiło.. Dobrej nocki! Śnijcie kolorowo :)